(Zelf)compassie

Compassie of mededogen is het vermogen om ons betrokken te voelen bij pijn en lijden, zowel van onszelf als van anderen. Het gaat samen met de wens om deze pijn en dit lijden te verlichten en de bereidheid om daarin verantwoordelijkheid te nemen. Het is een algemeen menselijke eigenschap, die bij ieder van ons in aanleg aanwezig is, maar die vaak om allerlei redenen niet tot bloei is gekomen. Als je een geschiedenis hebt gekend waarin onveiligheid, emotionele verwaarlozing of competitie domineerde, is de kans groot dat zelfcompassie niet of nauwelijks is ontwikkeld. Vaak is een laag zelfbeeld het gevolg. Zelfverwijt of ontzettend je best doen, kunnen je dan parten spelen. Zo kan de gevaarmodus en/of de jaagmodus je leven gaan beheersen. Je kunt dan last krijgen van burn-out, depressie, angstklachten of verslavingen.

Compassie hebben met anderen, dat lukt meestal wel. Maar compassie hebben met jezelf is vaak een stuk moeilijker. Gelukkig kun je door oefening de compassiemodus versterken. Dit is het zorg- en kalmeringssysteem dat maakt dat je je tevreden, veilig en verbonden voelt. Ook leer je vertrouwd te worden met een kalme, warme, begripvolle toon naar jezelf en anderen. Compassie vraagt moed en ruimhartigheid. Beoefening van zelfcompassie is niet egocentrisch maar zorgt juist voor een gezonde relatie met jezelf en voor een grotere openheid en meer verbinding en mededogen naar de ander. De Compassietraining helpt ons beter te functioneren.


‘You can’t heal what you can’t feel’.
Kristin Neff

IMG_1349

Reacties zijn uitgeschakeld.